Hun moeder had heel veel kleding, en hield van vrolijke kleuren en motieven. In alle drie de quilts die ik voor hun maakte zitten dezelfde kledingstukken verwerkt, maar voor alle drie is het patchwork net even anders. Ook de kleur van rand en achterkant is voor alle drie anders en hierdoor heeft elke quilt een eigen uitstraling gekregen. Ze kozen voor donkergrijs, taupe en antraciet. Ik maakte ook nog een grote kussenhoes met dezelfde vierkantjes van 70x70 cm, deze kreeg een taupekleurige achterkant. In het volgende blog krijgt het kussen nog even alle aandacht. De zussen zijn heel blij met hun warme dekens vol tastbare herinneringen aan hun moeder. Wil je nog wat meer foto's zien, die vind je hier.
Naast de kleertjes van haar dochtertje waren er ook nog een paar kleertjes van haarzelf van vroeger bewaard gebleven, en ook van haar broertje die er niet meer is. En dat ene pakje, met het konijnenhoofdje moest een prominent plekje in de deken krijgen. De combinatie van deze kleertjes maakt het een hele bijzondere, grote deken, vol met verschillende herinneringen en verhalen om te vertellen. Over vroeger, uit hun eigen jeugd, en ook uit de tijd dat haar dochtertje klein was. De waardevolle kleertjes kwam ze zelf brengen vanuit Rijswijk, en uiteraard kwam ze de deken ook weer zelf ophalen. De deken kreeg een oudroze rand en achterkant om alle kleurtjes mooi bij elkaar te brengen. Wil je nog wat meer foto's bekijken, bijvoorbeeld van het konijntje? Dan klik je hier.
Het kleine meisje waarvoor ik deze deken maakte kwam zelf met haar moeder de kleertjes brengen. Ze was heel enthousiast en vond het prachtig dat er een deken van werd gemaakt. Haar moeder koos voor een zandkleurige rand, om de motiefjes en kleurtjes van de kleding de hoofdrol te geven, en dat geeft een prachtig resultaat. Natuurlijk kwam de nieuwe kleine eigenaresse ook weer mee om de quilt op te halen, en ze was er erg blij mee. En daar wordt ik dan ook weer blij van, van zo'n spontane reactie. hier kun je nog wat meer foto's bekijken van deze quilt.
Ze kwam ze zelf brengen vanuit Den Haag, tassen vol kleding van haar moeder, en ik mocht er een grote quilt van maken. Graag met foto's erin verwerkt, en zelfs een blokje met haar naam, nog handgeschreven door haar moeder. Op de foto's, maar ook in de kleding, was de liefde voor Parijs duidelijk terug te zien en ook de vrolijke kleuren van de kleding vielen meteen op. De keuze voor een fuchsia kleurige rand en achterkant was dan ook een logische keuze en mooi passend bij de quilt. Inmiddels is de quilt al weer een tijdje in Den Haag, en zal ze denk ik voor veel mooie en warme herinneringen zorgen en hopelijk af en toe een glimlach op het gezicht toveren. Meer foto's zien? Die staan hier.
Van dezelfde kleding die voor de quilt uit het vorige blog gebruikt werd, mochten ook nog drie kussen gemaakt worden voor de kleindochters en kleinzoon. In alle kussens zit zowel kleding van hun oma als hun opa verwerkt. Het Dutch Patches label dat ik altijd in de zijkant van het kussen stik, werd voor één keertje vervangen door een label van leer uit de jas van opa. De kussens voor de meiden kregen een lieve uitstraling, het kussen voor de zoon mocht wat stoerder. Drie heel persoonlijk kussens vol herinneringen en herkenning. Wil je nog wat foto's zien? Die vind je hier.
Al jaren bewaarde ze enkele kledingstukken van haar moeder en van haar vader, wegdoen, dat kon gewoon niet. Totdat ze Dutch Patches langs zag komen, en toe wist ze het, dát wilde ze, een warme deken ervan laten maken. Het was toch nog best lastig om de kleding uit handen te geven, nu waren ze weg van hun veilige plekje in huis. Maar ze vertrouwde het me toe, en ik maakte er een mooie en warme deken van. Deze quilt werd gemaakt van wat grotere vierkanten, voor een rustige uitstraling. Voor de achterkant en het biesje kozen we een taupe kleur, die heel goed bij de kledingstukken past, en ook mooi staat in haar interieur, zodat de deken dagelijks kan schitteren. Hoe mooi is dat, haar moeder en vader samen herenigd in een deken. Als je hier klikt kun je nog wat meer foto's bekijken.
Ze was zelf nog maar net moeder geworden toen haar eigen moeder overleed. Heel graag wilde ze een deken laten maken van de pyjama's van haar moeder om haar troost en warmte te bieden. De zachte en warme stoffen van de pyjama's maken het een heel comfortabele deken. Een rand in oud roze kleur past er prachtig bij, de achterkant kreeg dezelfde kleur. Inmiddels is deze deken op de plek waar ze moet zijn, bij de jonge moeder met haar baby, en zorgt daar denk ik voor mooie herinneringen. Je kunt hier nog wat meer foto's bekijken.
Inmiddels is ze 18, en moet ze haar moeder al vele jaren missen. Haar tante had al die jaren een doos met kleding bewaard en nu was het moment gekomen om er een deken van te laten maken. De kleding die haar moeder droeg als ambulance medewerkster, de vrolijke kleding van Ibiza, waar ze zo graag kwam, haar sportkleding, alles mocht verwerkt worden in een quilt vol herinneringen aan haar moeder. De kleur voor de rand en achterkant werd paars, want dat was haar moeders lievelingskleur. Het gemis blijft, maar hopelijk kan de quilt zorgen voor warmte en geborgenheid op haar levenspad dat ze zonder haar moeder vervolgt. Er zijn nog wat meer foto's om te bekijken, daarvoor klik je hier.
Haar dochter werd 16 en voor die gelegenheid wilde ze graag een quilt laten maken. Er was een hele doos vol met kleding, heel veel My little Pony kleding, want daar was haar dochter helemaal dol op toen ze jonger was. Heel veel pony's, maar ook nog wat babykleertjes en wat kleertjes met kleine stippels, strepen, bloemetjes en regenboogjes. Het werd een lieve échte meidenquilt, met wat grotere vierkantjes, zodat de prints er goed in uit komen, en zonder effen rand dit keer. Maar wel met een purple kleurige achterkant en afwerkbies. Als je hier klikt, kun je nog wat meer foto's van deze leuke quilt bekijken.
Nu zit wel dat liedje weer in mijn hoofd, kennen jullie em nog? ....My little Pony, My little Pony, what is friendship all about, my little Pony....
Al weer 7 jaar geleden schreef ik onderstaand blog..... nu is hij weer bezig met de laatste loodjes, om over enkele weken af te studeren, architectuur is het geworden. Het zijn wederom spannende tijden, er is stress en de druk is hoog, tot diep in de nacht wordt er gepiekerd, getekend, getypt en gebouwd, dit keer blijft mijn bijdrage beperkt tot het zetten van potten thee, en aanleveren van koekjes, salades voor de vitamientjes en ander krachtvoer..... wederom vol vertrouwen en met een beetje melancholie meekijkend vanaf de zijlijn. En soms ook even terug kijkend... naar die allereerste schooldag
=2017= Die eerste dag naar school, je vond het helemaal niet leuk, gezellig bij mama thuis blijven kon toch ook best? Je kon heus wel alles wat je op school zou gaan doen ook best thuis leren. Toch ging je, een kleine smiley getekend op jouw hand en eentje op mijn hand, en als we daar naar keken, zouden we aan elkaar denken. Na een tijdje lukte het ook zonder smiley, je maakte vriendjes, vond het steeds leuker op school, en voor ik het wist zat je in groep 8 en zei je dat je écht wel toe was aan naar de middelbare school gaan, helemaal klaar met de lagere school. En weer ging je, naar de brugklas, op de fiets. Dit keer geen smiley, maar een mobieltje in je zak, zodat je me af en toe een berichtje kon sturen om te vertellen hoe het ging. Als een trein ging je door de middelbare schooltijd heen, je hebt er een geweldige tijd gehad, en vanaf de kantlijn mochten wij meegenieten. En een paar weken geleden was het weer zover, de laatste stappen, de laatste examens, het gala, en je vertelde me weer, dat je écht toe was aan de volgende stap, je hebt heel veel zin om naar Eindhoven te gaan studeren, Bouwkunde wordt het. En vandaag wachten we samen op de examen-uitslag. De vlaai staat al in de koelkast, je mobieltje is opgeladen, zodat het belangrijke berichtje vanmiddag ook binnen kan komen. Er is spanning, maar ook vertrouwen. De volgende stap zit er aan te komen, en ook nu zullen we geen smileys meer hoeven tekenen.... je hebt er zin in... het gaat je lukken... en wij blijven aan de zijlijn meekijken, soms meehelpen, mee genieten.... en af en toe terugdenken aan die allereerste dag......
