De kleertjes van Sam kwamen per post naar Baarlo. Er zaten kleine babykleertjes in het pakket, maar ook wat truien van toe hij al wat groter was. Dan zijn de prints op de voorkant meestal ook een stuk groter, en om die mooi in de quilt te laten passen hebben we er voor gekozen om een afwisseling van kleine en wat grotere vierkanten en rechthoeken te gebruiken. Sam keek het hele proces mee, en mocht uiteraard ook de kleur voor de rand en achterkant kiezen. Maar hij kon niet kiezen, hij vond zowel jeansblauw en rood heel mooi, en vroeg of dat ook allebei kon. Natuurlijk kon dat, en zo kreeg zijn stoere quilt een rand in twee kleuren. Op de foto's zie je het vrolijke effect daarvan. Zijn moeder stuurde mij nog een leuke foto, waarop duidelijk te zien is dat de quilt al goed in gebruik genomen is. Prachtig plaatje waar de tevredenheid van afstraalt! Wil je nog wat meer foto's zien, klik dan even hier.
Enkele overhemden, een paar truien, een sjaal, broeken, een jasje en een paar polo's werden twee kussens met mooie herinneringen aan haar echtgenoot. Bij de kleurrijke kleding staat een warm oranje achterkant prachtig, en omdat hij hield van asymmetrie, draaiden we de patroontjes van enkele vierkantjes een slag. Ook de speciale connectie die hij had met Nieuw Zeeland komt terug in de merkjes uit de kleding. De kleurkeuze en de persoonlijke voorkeuren geven de kussens extra herinneringen mee. Snel gingen de kussens weer op de post en zo waren ze net op tijd weer thuis voor een speciale dag. Als je hier klikt kun je nog wat meer foto's bekijken.
Ze stuurde me een doos vol met kleertjes van haar twee zoontjes om er een quilt vol herinneringen van te maken. In de doos vond ik een gezellige mix van kleurtjes, dino's, vrachtwagens, dieren, Disney, Nijntje, streepjes en printjes. Ik ging ermee aan de slag en al snel ging de quilt op de post. Hoe leuk is het dan om een foto te krijgen van de twee vrolijke jongens die vol bewondering met hun quilt op de bank zitten. En dan ook nog een prachtig compliment in "klanten vertellen". Trots ben ik altijd op mijn werk, maar op zulke momenten nog net een beetje meer. Wil je meer foto's bekijken, dan vind je die hier.
Deze quilt ligt bij ons in de woonkamer en wordt vaak gebruikt, zeker nu het kouder wordt, maar ook op een lange zomeravond gaat ze vaak mee naar buiten. Het is een heerlijk zachte en soepele quilt. Negen jaar geleden maakte ik haar, en ze is al talloze keren in de was geweest. Maar we hebben wel wat tijd nodig gehad om naar elkaar toe te groeien, deze quilt en ik. In het begin was ik niet helemaal tevreden met het eindresultaat, ik had er namelijk een fout in gemaakt, die pas ontdekt werd toen de quilt al bijna helemaal doorgestikt was. Ja, wat doe je dan, alles loshalen was geen optie, dus maar gewoon afmaken en jezelf en anderen vertellen dat de fout er gewoon bij hoort. Maar toch, telkens als ik er naar keek waren het vooral de verwisselde blokken die me opvielen. En nu, jaren later, hoort de quilt bij ons leven, is de "fout" niet meer dan één van de sterren in de winterse quilt, en ben ik blij dat ik haar jaren geleden gewoon afgemaakt heb. Een heerlijke warme deken, met onze eigen verhalen. Wie ziet de "fout"?
We hadden even vakantie, en hebben heerlijk genoten van het mooie herfstweer. Ik hou van herfst, van koele knisperend frisse ochtenden, een herfstzonnetje dat door de verkleurende bladeren schijnt, maar zelfs van een fikse herfststorm kan ik genieten. Nu weer helemaal opgeladen er weer tegenaan. Er moest natuurlijk deze vakantie ook nog heel eventjes achter de naaimachine gekropen worden om een nieuw kleurrijk kussen voor op de bank te maken.
Al vele jaren bewaarde ze de kleding van haar moeder, maar nu wilde ze er graag een deken van laten maken, ter nagedachtenis. Haar moeder hield erg van de kleur turquoise en dat zag je ook wel een beetje terug in de kleding. Om de quilt die kleur nóg meer mee te geven kozen we voor een turquoise stof voor de achterkant. Deze quilt kreeg geen effen rand, waardoor aan de voorkant alleen maar het afwerkbiesje te zien is. Ondanks dat het slechts een smal biesje is, geeft het de quilt toch wat extra karakter. Er was nog een stukje handgeschreven tekst van haar moeder, en dat hebben we op stof laten drukken en ook in de quilt verwerkt. Zo kreeg de quilt een persoonlijke boodschap mee, van een moeder aan haar dochter. Wil je nog wat foto's zien van deze quilt, die staan hier.
Van hun opa waren nog maar vijf kledingstukken bewaard gebleven, zou het mogelijk zijn om dan toch voor alle zes de kleinkinderen een kussen te maken? Natuurlijk is dat gelukt, zes identieke kussens van de kleding van opa, allemaal met een sterretje in de hoek. Voor de achterkant kozen we een jeansblauw, die prachtig bij het patchwork van de voorkant past. Die overhemden en die trui die zó aan opa herinneren. Ja, ook als er nog slechts enkele kledingstukken zijn is er meestal nog iets moois te maken. Er staan hier nog een paar foto's om te bekijken.
Een hele stapel tijdschriften nam mijn broer mee vanuit Amerika. Heerlijk bladeren, lezen en ideeën opdoen. Best fijn dat het herfst seizoen aangebroken is, kaarsjes aan, dekentje erbij, pot thee, wat lekkers, en lezen.... genieten!
Wie had het al geraden? Om deze quilt te maken kreeg ik een hele stapel met concert-shirts van, jawel, Lady Gaga. Heerlijk om weer eens een shirt quilt te maken. De muziek van Lady Gaga kan ik ook zeker wel waarderen, en dan "A Star is born" natuurlijk, heerlijke muziekfilm. Met plezier heb ik aan deze quilt gewerkt, heel leuk om een een stapel shirts die in een donker hoekje van een kast lagen te verstoffen weer een hoofdrol in the spotlight te geven. Rah rah Roma Gaga... Nog wat meer foto's? Dan kijk je hier en dan zie je ook meteen hoe tof die banner aan de achterkant van de quilt verwerkt is.
Mijn oma woonde bij ons gezin in, zoals dat vroeger wel vaker gebeurde. In de woonkamer stond haar eigen fauteuil, de Präös, waar ze een groot deel van de dag in zat te handwerken, televisie te kijken of te slapen. Aan de leuning hing haar handwerktas, met daarin haar werkje, en bovenuit die tas kringelde langzaam de draad van de knot garen naar de haaknaald toe. Soms werkte ze met meerdere knotten garen in verschillende kleuren en regelmatig raakten de draden dan in de knoop en die moest ik dan weer uit de knoop halen. Oma maakte pannenlappen, tafellakens, tassen voor de Welfare, maar bovenal, althans in mijn herinnering, haakte ze beddenspreien. Crèmekleurige, grote beddenspreien. Heel wat familieleden zullen nog wel in het bezig zijn van zo'n sprei. Oma is er al bijna 35 jaar niet meer, maar haar sprei was wel nog steeds bij mij in huis. Maar wel een beetje zielig in een tas in een kast weggestopt, want eigenlijk wist ik ook niet waar ik de sprei zou kunnen gebruiken. Maar sinds kort heeft ze weer een hoofdrol gekregen, en ligt ze te shinen in onze logeerkamer, naast een quilt natuurlijk. En ze heeft een make-over gehad, ze is niet meer crèmekleurig, maar indigoblauw en daardoor weer helemaal hip. Het was natuurlijk wel even spannend, zou het wel goed gaan? Zou ik de sprei niet verknoeien, en zou ze niet helemaal gevlekt uit de wasmachine komen? Maar nee, het resultaat mag er zijn, ze ziet er heel goed uit voor haar leeftijd, en het garen heeft ook zijn kwaliteit bewezen. De sprei is weer helemaal klaar om nog een generatie mee te gaan.
