Twee meiden, twee zakken vol kleding. Van veel kleertjes twee keer dezelfde, maar toch ook af en toe verschillend. Hun eerste pakjes piepklein, maatje 44. Zo klein dat er maar nét een vierkantje uitgehaald kon worden. De quilts leken best veel op elkaar, totdat de zusjes zelf een kleur mochten uitkiezen voor de rand en achterkant, toen was er ineens een GROOT verschil. Limegroen voor het meisje dat van voetbal houdt, en fuchsia roze voor het meisje dat van donuts houdt. Samen met hun ouders zochten ze ook nog wat foto's uit die in de voorkant van de quilts verwerkt werden. Op deze manier zijn er twee vrolijke quilts ontstaan. Hetzelfde en toch ook heel verschillend. De dames zijn er ontzettend blij mee, zelfs zo blij dat ik de foto's waarop ze met hun eigen quilt te zien zijn op de website mag plaatsen. En dat vind ik nou superleuk! Wil je nog wat meer foto's van deze vrolijke dekens bekijken? Die staan hier.
In stoffenwinkels weten ze me altijd meteen naar zich toe te trekken, de reproductie stofjes met printjes uit de jaren 30. Vrolijke kleurtjes in voornamelijk kleine printjes. Ruitjes, bloemetjes, kersjes, strikjes, cirkels, popjes, diertjes, stoffen waar vrouwen bijna een eeuw geleden jurken, rokken en blouses van naaiden. Ik vond wat advertenties uit 1935, waarin de originele stofjes worden aangeboden, heerlijk om naar te kijken. En die prijsjes... te leuk om niet even met jullie te delen, kijk maar eens hieronder. Omdat ik ze niet kon weerstaan, lag er dus al een hele tijd een rolletje van die stofjes bovenop mijn stoffenkast te wachten tot er een keertje wat tijd over zou zijn om er een vrolijke quilt van te maken. Dit voorjaar was er lang genoeg gewacht, en was het tijd om een zomerse quilt te maken die we als tafellaken in de tuin gaan gebruiken. Het voorjaar is al wekenlang prachtig zonnig, en we zullen deze zomer heel veel tijd in eigen tuin doorbrengen. Dan maar lekker over de top met kleurtjes dacht ik, en maak er een vrolijke boel van. Een rood randje erbij, daarna nog een roze ruitje erbij. En een bonte verzameling van rood en roze voor de achterkant, allemaal reststukken van stoffen die ik eerder gebruikte als achterkanten van quilts. Moederdag mocht ze voor het eerst op tafel, mét een mooie bos bloemen en een versgebakken appeltaart erop. Daar lag ze te stralen, alsof ze net zo van het mooie weer genoot als wij. Nog wat foto's bekijken? Die staan hier.
In de jaren 20, toen allebei mijn opa's nog jonge mannen waren, "zat" de Maas. Stoere durfallen gingen schaatsend of lopend naar de overkant. Maar wel in pak, met stropdas en hoed of pet, want iemand van de krant zou foto's komen maken. Het kwam ook toen bijna niet voor dat de Maas helemaal bevroor. En daar stonden ze dan, opa Baèr Bouten en opa Sjeng Gielen, op de bevroren Maas. De 4e van rechts en de 7e van rechts, nonchalant en met bravoure poserend, nog geen idee ervan dat dit bijna een eeuw later één van mijn lievelingsfoto's zou worden. Ik denk niet dat we een bevroren Maas nog eens mee gaan maken, des te mooier dus dat dit moment voor altijd is vastgelegd door de Venlosche Courant. Hier staan nog wat meer foto's van het kussen.
"Zijn leven zit er in", dat schreef ze me in een mail, nadat ik haar de eerste foto's van de quilt in wording stuurde. Haar woorden raakten mij ook, want al weet ik heel goed wat de impact is van de quilts die ik maak, soms komt een opmerking gewoon wat sterker binnen. Een quilt voor haarzelf en kussens voor haar kinderen mocht ik maken van de kleding van haar overleden echtgenoot. Zijn sportshirts en zijn werkkleding, de favoriete polo's en T-shirts, een sjaal, vest en zelfs zijn trouwpak werden er in verwerkt. De quilt kreeg een donkerblauwe rand en achterkant, en ook de kussens werden afgewerkt met donkerblauw. Afgelopen week liet ze me weten dat de kinderen echt aangenaam verrast waren, en dat ze meteen alle stoffen van de kleding herkenden. En hoe lastig het was om in deze coronatijd zulke emotionele momenten te delen, zonder een troostende arm om ze heen te kunnen slaan. Hopelijk geven zowel de quilt als de kussens juist nu veel troost. Wil je meer zien, dan zijn hier nog wat meer foto's om te bekijken.
