Inmiddels is ze 18, en moet ze haar moeder al vele jaren missen. Haar tante had al die jaren een doos met kleding bewaard en nu was het moment gekomen om er een deken van te laten maken. De kleding die haar moeder droeg als ambulance medewerkster, de vrolijke kleding van Ibiza, waar ze zo graag kwam, haar sportkleding, alles mocht verwerkt worden in een quilt vol herinneringen aan haar moeder. De kleur voor de rand en achterkant werd paars, want dat was haar moeders lievelingskleur. Het gemis blijft, maar hopelijk kan de quilt zorgen voor warmte en geborgenheid op haar levenspad dat ze zonder haar moeder vervolgt. Er zijn nog wat meer foto's om te bekijken, daarvoor klik je hier.
Haar dochter werd 16 en voor die gelegenheid wilde ze graag een quilt laten maken. Er was een hele doos vol met kleding, heel veel My little Pony kleding, want daar was haar dochter helemaal dol op toen ze jonger was. Heel veel pony's, maar ook nog wat babykleertjes en wat kleertjes met kleine stippels, strepen, bloemetjes en regenboogjes. Het werd een lieve échte meidenquilt, met wat grotere vierkantjes, zodat de prints er goed in uit komen, en zonder effen rand dit keer. Maar wel met een purple kleurige achterkant en afwerkbies. Als je hier klikt, kun je nog wat meer foto's van deze leuke quilt bekijken.
Nu zit wel dat liedje weer in mijn hoofd, kennen jullie em nog? ....My little Pony, My little Pony, what is friendship all about, my little Pony....
Al weer 7 jaar geleden schreef ik onderstaand blog..... nu is hij weer bezig met de laatste loodjes, om over enkele weken af te studeren, architectuur is het geworden. Het zijn wederom spannende tijden, er is stress en de druk is hoog, tot diep in de nacht wordt er gepiekerd, getekend, getypt en gebouwd, dit keer blijft mijn bijdrage beperkt tot het zetten van potten thee, en aanleveren van koekjes, salades voor de vitamientjes en ander krachtvoer..... wederom vol vertrouwen en met een beetje melancholie meekijkend vanaf de zijlijn. En soms ook even terug kijkend... naar die allereerste schooldag
=2017= Die eerste dag naar school, je vond het helemaal niet leuk, gezellig bij mama thuis blijven kon toch ook best? Je kon heus wel alles wat je op school zou gaan doen ook best thuis leren. Toch ging je, een kleine smiley getekend op jouw hand en eentje op mijn hand, en als we daar naar keken, zouden we aan elkaar denken. Na een tijdje lukte het ook zonder smiley, je maakte vriendjes, vond het steeds leuker op school, en voor ik het wist zat je in groep 8 en zei je dat je écht wel toe was aan naar de middelbare school gaan, helemaal klaar met de lagere school. En weer ging je, naar de brugklas, op de fiets. Dit keer geen smiley, maar een mobieltje in je zak, zodat je me af en toe een berichtje kon sturen om te vertellen hoe het ging. Als een trein ging je door de middelbare schooltijd heen, je hebt er een geweldige tijd gehad, en vanaf de kantlijn mochten wij meegenieten. En een paar weken geleden was het weer zover, de laatste stappen, de laatste examens, het gala, en je vertelde me weer, dat je écht toe was aan de volgende stap, je hebt heel veel zin om naar Eindhoven te gaan studeren, Bouwkunde wordt het. En vandaag wachten we samen op de examen-uitslag. De vlaai staat al in de koelkast, je mobieltje is opgeladen, zodat het belangrijke berichtje vanmiddag ook binnen kan komen. Er is spanning, maar ook vertrouwen. De volgende stap zit er aan te komen, en ook nu zullen we geen smileys meer hoeven tekenen.... je hebt er zin in... het gaat je lukken... en wij blijven aan de zijlijn meekijken, soms meehelpen, mee genieten.... en af en toe terugdenken aan die allereerste dag......
De afgelopen weken keken jullie mee in mijn atelier, en liet ik zien hoe een tas met kinderkleertjes veranderde in twee mooie dekens vol herinneringen. Er werden zelfs nog twee kussens bij gemaakt. Nu is het dan tijd om het eindresultaat te laten zien. De kleertjes hadden mooie kleurtjes, hartjes, Nijntjes, bloemetjes en panterprintjes, stippels, kersjes, Takkies, zebras en strepen en samen vertellen ze de mooiste verhalen en avonturen over de kindertijd van hun dochtertjes. De dekens zullen nog vele jaren zorgen voor mooie herinneringen. Het was leuk om dit met jullie te mogen delen, en om stap voor stap te laten zien hoe ik deze dekens maak. En dan nu het eindresultaat! En nog meer foto's van de quilts voor de zusjes kun je hier bekijken.
Waar ik vorige week een ontwerp had gemaakt en de bovenkant van de quilt in elkaar naaide, gaan we nu verder. Het patchwork van de kinderkleertjes kreeg een mooie strakke, brede rand in de kleur dusty mint en daarna werden de drie lagen van de quilt strak op elkaar gelegd en vastgezet, zodat bij het doorstikken alles mooi op de plek blijft. Een quilt heeft altijd een toplaag met een patchwork van allerlei stofjes, een zachte, warme tussenlaag, en een onderlaag, waarbij ik kies voor een katoenen stof van goede kwaliteit. Om te voorkomen dat de lagen ten opzichte van elkaar gaan schuiven worden ze met spelden vastgezet. Daarna wordt het geheel doorgestikt in diagonale lijnen, waardoor je de leuke stiksels te zien krijgt die bij een echte quilt horen. Als laatste wordt de quilt rondom helemaal afgebiesd, waarbij uiteraard mijn eigen "Dutch Patches" labeltje niet vergeten wordt. En dan is de quilt helemaal klaar. Ik maak nog wat foto's en dan mag de klant de quilt weer komen ophalen, of ze wordt per aangetekende post opgestuurd. Een mooie deken, vol met warme herinneringen en verhalen. Zo nam ik jullie mee in mijn atelier, en liet zien hoe een tas met kinderkleertjes langzamerhand omgetoverd wordt in een deken, met veel handwerk, veel liefde en een beetje magie, dat is wat ik doe. En deze was extra bijzonder omdat het de 300e quilt van kleding was die ik maakte!
De lagen fixeren om de quilt strak te kunnen doorstikken
