Dutch Patches

Hoe moeilijk moet het zijn om de kleren van je zoon, die slechts 8 jaar mocht worden, op te sturen in een pakketje naar iemand die je niet kent. Je hebt de website gezien, en je wilt heel graag ook zo'n deken en een kussen voor opa en oma, maar je woont ver weg, dus je kunt de kleren niet komen brengen. Je hebt mij gesproken aan de telefoon, en ik heb je verteld hoe ik de herinneringsdekens maak. Op jouw vraag heb ik je verzekerd dat de kleding niet uitgewassen wordt, dit is heel belangrijk voor je. En dan pak je twee dozen, stopt er de kleding in, en doet er nog een briefje bij, waar op staat welke kledingstukken voor jou heel belangrijk zijn en dat je ze graag in de quilt verwerkt ziet. Het pakket gaat aangetekend op de post en dan moet je het loslaten.

Ik heb je meteen een foto gestuurd van de dozen die de postbode heeft gebracht, en tijdens het maken van de quilt stuurde ik je foto's van het ontwerp, en natuurlijk van de quilt toen die klaar was. De voetbalshirtjes en broekjes, het Barcelona shirt, zijn allereerste oranje truitjes, flanellen pyjama, joggingbroek en favoriete T-shirts, de onderbroekjes en een stukje van zijn dekbed, het zit er allemaal in verwerkt. Wat foto's van de quilt en het kussen staan hier.

Zo snel mogelijk is de deken weer op de post gegaan, terug naar jou, want een paar dagen later is het een jaar geleden dat je zoon overleden is.

De hele week al denk ik na over dit blog, wat kan ik schrijven, wat niet? Ik ken je niet, heb je zoon niet gekend, en ik heb nooit hoeven doormaken wat jij doormaakt. Het enige wat ik voor je kon doen was een deken maken waarvan ik hoop dat het je wat troost biedt.

Lieve, sterke mama, je verhaal ging me aan het hart en ik heb veel aan je gedacht. Bedankt voor je vertrouwen.