Aug
26
26
The little Ghost who was a Quilt
Soms kom je kleine pareltjes tegen die je niet kan laten liggen. Het trok mijn aandacht, en voor ik het wist was het van mij. Een zwart boekje met prachtige illustraties en een lief verhaaltje over een spookje dat niet zoals zijn vriendjes is. Zijn vriendjes zijn luchtige fladderende lakens die heerlijk door de lucht kunnen wapperen en waaien, terwijl hij een zware quilt is, die maar langzaam vliegt en zijn vlugge vriendjes niet bij kan houden. Hij snapt er niks van en hij wil helemaal niet anders zijn, en dat zijn moeder vertelde dat hij een tante had die een geruit tafelkleed was, en een overgrootmoeder die een zeer elegant gordijn was, maakte ook niet dat ie zich beter voelde. Hij wenste dat hij een laken was, en niet een dikke gevoerde deken, gemaakt van allemaal kleine lapjes... Maar er was één dag in het jaar die hem altijd wel vrolijk maakte en dat was Halloween, dan ging hij met zijn vriendjes naar de vrolijke kinderen kijken die snoepjes verzamelden. Heel stilletjes hingen ze dan te kijken, zijn vriendjes in de boom, en hij gooide zichzelf dan over een waslijn, zodat hij een goed uitzicht had. Maar dit jaar was hij weer eens te langzaam, er kwam al een als heks verklede moeder aan en ze trok haar dochtertje in ballerinapakje in een bolderkar achter zich aan. Snel kon hij zich nog nét over de leuning van de veranda laten vallen, en daar waren ze al! Maar wat gebeurde er nu! De moeder pakte het spook quiltje van de leuning en nam hem mee ... o jee, hij was zo bang dat hij dacht dat zijn naadjes zouden losraken en gaan rafelen... Maar de moeder drapeerde het spookje om haar dochtertje heen omdat ze het koud begon te krijgen. Hij kon niet geloven wat hem nu weer overkwam... Zijn laken vriendjes zagen wat er gebeurde en riepen "o nee, wat doe je nou toch weer!" Het spookje dacht nog wel te kunnen ontsnappen als ze bij het volgende huis zouden stoppen voor trick-or-treat, maar de moeder liep door en door, tot ze tenslotte naar een huis liep en de deur open deed. Het arme spookje bibberde van angst. Hij werd samen met het meisje het huis binnen gedragen. Overal in huis hingen Halloween decoraties, een skelet, pompoenen, en zelfs nepspookjes die op zijn vriendjes leken. Het meisje ging gezellig op de grond zitten en deed het quilt spookje over haar knieën toen ze begon haar emmertje met snoep om te kieperen en wat te eten. Het spookje begon zich eigenlijk best op zijn gemak te voelen, misschien zou het dan toch allemaal wel goed aflopen? Toen het meisje naar bed ging vouwde de moeder het quilt spookje zachtjes op en legde hem op de bank, ze bewonderde zijn stofjes en mooie naadjes. Uiteindelijk ging ook de moeder naar bed, en toen kon het spookje snel door de openhaard via de schoorsteen naar buiten vliegen! Zijn trotse lach van oor tot oor was wel drie vierkante lapjes groot! Zijn vriendjes wachtten hem al op buiten en ze vonden hem stoer en wilden alles horen over zijn avontuur. Samen vlogen ze langzaam weer naar huis terug. Het quilt spookje was zo happy dat het leek alsof hij wel luchtiger kon vliegen dan ooit. Het avontuur dat hij had beleefd was hem alleen maar overkomen omdat hij een beetje anders was dan de rest, alleen maar omdat hij een quilt was!Een geweldig verhaaltje met een mooie moraal, het is oké om anders te zijn! Het boek is in het Engels, geschreven door Riel Nason, de tekeningen zijn van Byron Eggenschwiler.
