Dutch Patches

=2017= Die eerste dag naar school, je vond het helemaal niet leuk, gezellig bij mama thuis blijven kon toch ook best? Je kon heus wel alles wat je op school zou gaan doen ook best thuis leren. Toch ging je, een kleine smiley getekend op jouw hand en eentje op mijn hand, en als we daar naar keken, zouden we aan elkaar denken. Na een tijdje lukte het ook zonder smiley, je maakte vriendjes, vond het steeds leuker op school, en voor ik het wist zat je in groep 8 en zei je dat je écht wel toe was aan naar de middelbare school gaan, helemaal klaar met de lagere school. En weer ging je, naar de brugklas, op de fiets. Dit keer geen smiley, maar een mobieltje in je zak, zodat je me af en toe een berichtje kon sturen om te vertellen hoe het ging. Als een trein ging je door de middelbare schooltijd heen, je hebt er een geweldige tijd gehad, en vanaf de kantlijn mochten wij meegenieten. En een paar weken geleden was het weer zover, de laatste stappen, de laatste examens, het gala, en je vertelde me weer, dat je écht toe was aan de volgende stap, je hebt heel veel zin om naar Eindhoven te gaan studeren, Bouwkunde wordt het. En vandaag wachten we samen op de examen-uitslag. De vlaai staat al in de koelkast, je mobieltje is opgeladen, zodat het belangrijke berichtje vanmiddag ook binnen kan komen. Er is spanning, maar ook vertrouwen. De volgende stap zit er aan te komen, en ook nu zullen we geen smileys meer hoeven tekenen.... je hebt er zin in... het gaat je lukken... en wij blijven aan de zijlijn meekijken, soms meehelpen, mee genieten.... en af en toe terugdenken aan die allereerste dag......