Dutch Patches

Memory Quilts

Juni
12

7 jaar geleden....

Al weer 7 jaar geleden schreef ik onderstaand blog..... nu is hij weer bezig met de laatste loodjes, om over enkele weken af te studeren, architectuur is het geworden. Het zijn wederom spannende tijden, er is stress en de druk is hoog, tot diep in de nacht wordt er gepiekerd, getekend, getypt en gebouwd, dit keer blijft mijn bijdrage beperkt tot het zetten van potten thee, en aanleveren van koekjes, salades voor de vitamientjes en ander krachtvoer..... wederom vol vertrouwen en met een beetje melancholie meekijkend vanaf de zijlijn. En soms ook even terug kijkend... naar die allereerste schooldag

=2017= Die eerste dag naar school, je vond het helemaal niet leuk, gezellig bij mama thuis blijven kon toch ook best? Je kon heus wel alles wat je op school zou gaan doen ook best thuis leren. Toch ging je, een kleine smiley getekend op jouw hand en eentje op mijn hand, en als we daar naar keken, zouden we aan elkaar denken. Na een tijdje lukte het ook zonder smiley, je maakte vriendjes, vond het steeds leuker op school, en voor ik het wist zat je in groep 8 en zei je dat je écht wel toe was aan naar de middelbare school gaan, helemaal klaar met de lagere school. En weer ging je, naar de brugklas, op de fiets. Dit keer geen smiley, maar een mobieltje in je zak, zodat je me af en toe een berichtje kon sturen om te vertellen hoe het ging. Als een trein ging je door de middelbare schooltijd heen, je hebt er een geweldige tijd gehad, en vanaf de kantlijn mochten wij meegenieten. En een paar weken geleden was het weer zover, de laatste stappen, de laatste examens, het gala, en je vertelde me weer, dat je écht toe was aan de volgende stap, je hebt heel veel zin om naar Eindhoven te gaan studeren, Bouwkunde wordt het. En vandaag wachten we samen op de examen-uitslag. De vlaai staat al in de koelkast, je mobieltje is opgeladen, zodat het belangrijke berichtje vanmiddag ook binnen kan komen. Er is spanning, maar ook vertrouwen. De volgende stap zit er aan te komen, en ook nu zullen we geen smileys meer hoeven tekenen.... je hebt er zin in... het gaat je lukken... en wij blijven aan de zijlijn meekijken, soms meehelpen, mee genieten.... en af en toe terugdenken aan die allereerste dag......


Reacties

Marian van Swinderen

15-06-2024 (10:09)

Heel mooi! Als kleuterjuf zei ik altijd tegen de jonge ouders: geniet er maar van, het lijkt nu niet zo, maar vóór je het weet is het voorbij. En die tijd komt nooit meer terug. Maar ik weet nu: er komt iets anders voor terug. Volwassenen kinderen en inmiddels 4 kleinkinderen! Ook héél mooi!

LRB